Odluka da EPCG kupi Željezaru, a da se sa druge strane zanemaruju brojna druga preduzeća koja se nalaze u istim ili sličnim problemima, selektivan je pristup koji nije zasnovan na jasno utvrđenim principima rada.
Postavlja se pitanje zbog čega Abazović, tada sa pozicije vicepremijera u prethodnoj vlasti, nije našao za shodno da po istom modelu kao danas Željezari, pomogne Montenegro Airlines-u nego je dozvolio da se to preduzeće ugasi. U tom slučaju otišlo se korak dalje pa je osnovana nova firma u vidu avio kompanije Air Montenegro koja je danas još veći gubitaš, a vidimo i da je tokom prethodne turističke sezone dala mnogo manji doprinos i efekat po državu od svoje prethodnice.
Takođe, postavlja se pitanje, zašto po ovom ili nekom sličnom modelu nije sačuvan Kombinat aluminijuma, Novi duvanski kombinat, nego su ta preduzeća pod ključem zbog nedomaćinskog i neznavenog postupanja dvije vlade koje su pritom i otjerale investitore među kojima su Aman, Qatari Diar, Northstar, Falkensteiner…
Ovakvim dvostrukim aršinima se šalje jasna poruka da je, ukoliko se nešto prohtje odlazećoj garnituri koja u tehničkom mandatu najbesprizornije zloupotrebljava vlast i odlazećem premijeru autokratskih manira onda se problem rješava brzopotezno, naravno, na grbači građana. Šarlatansko djelovanje sa premisom vučićevskih manira kabadahijskog ulaska u fabrike i navodno rješavanje problema zaposlenih, Abazoviću će svakako donijeti po neki jeftini politički poen, ali Crnoj Gori i svim njenim građanima proizvodi samo štetu.
DPS Komisija za ekonomski razvoj
