Formalni organizatori protesta, istureni i skriveni, i predstavnici političkih partija, pokušavaju da nađu najmanji opšteprihvatljivi imenilac njihovog zajedničkog dejstva. Njegova suština se krije od javnosti do sjutra, valjda da bi to bio mamac za omasovljenje protesta. Ali i bez otkrivanja, nakon više dana neformalnih dogovora i višesatnih pregovora, jasno je da su došli do teze oko koje se svi slažu, i koja jedina nikad nije bila sporna: da svako od subjekta koji sjedi na tom skupu treba direktno ili indirektno da postane vlast. Naravno, bez izbora.
Organizatori protesta su isturili građane, i one što glume gradjane, u “prve borbene redove”, da u svrhu postizanja gore pomenutog cilja, u međuvremenu, šta god oni mislili, budu poslednja linija odbrane lidera DF u susret presudi za učešće u pripremi terorističkog napada na institucije Crne Gore, 2016. godine. Za uzvrat, ma šta očekivali, od Demokratskog fronta će dobiti njihovu političku agendu, koju su ovi branili na šatorskim protestima 2015. Organizacija autobuskog prevoza, se podrazumijeva.
Ovakvim kalkulantskim potezima organizatora protesta i niza drugih pretendenata na vlast – od medijskih i odbjeglog tajkuna, bivših liberala, preko izmanipulisanih Demokrata, neutemeljene ambicije SDP, četničkih vojvoda, do raznih mikro partija i opozicione podrške iz NVO sektora, građanski i opozicioni aktivizam se sveo, svjesno ili nesvjesno, na odbranu interesa jedne političke grupacije čije je političko djelovanje suprotnost svemu što su građanske vrijednosti. Isti ovi akteri, šta god je imalo prefiks “građanski”, uspjeli su vremenon da kompromituju i unište, od građanske opozicije do građanskog , odnosno nestranačkog, predsjedničkog kandidata. Na red su došli i takozvani “ građanski protesti”. Sve će poslije sjutrašnjeg objelodanjivanja njihovog tzv.dogovora biti jasnije. I nekim politički naivnim akterima ovog procesa, a većinskoj crnogorskoj javnosti sve je jasno od početka.
Demokratska partija socijalista Crne Gore
