Iako nam nije baš najjasnije ni ko je Krivokapića pominjao ni koji je povod njegove čudne reakcije, saglasni smo sa njim u jednom – Crna Gora nikad nije imala ovakvog predsjednika Vlade. Jer već nakon pola godine on građanima služi za podsmijeh i malo ga ko više doživljava ozbiljno. Taman kao i tu ruku pravde koju pominju – a koju zasad jedino osjećaju nedužna djeca iz cetinjskih osnovnih škola.
Krivokapić nastavlja da čini ono što jedino i radi otkad je postao slučajni premijer – saopštava neistine. Ovog puta – valjda izolovan u nekom njegovom drugom svijetu, gdje ne čuje poruke iz Evropskog parlamenta i Savjeta Evrope – izmišlja da je Venecijanska komisija prihvatila izmjene tužilačkog zakona.
Kakva je to Krivokapićeva “junačka Crna Gora”? Ona u kojoj se sa “četničkim vojvodama” sjedi pod Karadžićevim i Mladićevim slikama? Ona koja progoni antifašiste? Ona u kojoj “junak” od slučajnog premijera nema ni toliko autoriteta da smijeni ministra već dva mjeseca? Ona u kojoj skaredne pojave lamentiraju o “ovim našim mrtvim životima”? Ona u kojoj ministri saopštavaju isključivo neistine – štiteći Krivokapićeve članove porodice, pripite i bahate službenike koji po podgoričkim ulicama izazivaju haos ili možda ona u kojoj je ministar urbanizma divlji graditelj? Daleko nam kuća od takvih “junaka”.
Kakva je to Krivokapićeva žrtva koju neprestano naglašava? Trosoban stan koji je dobio od ove države? Divlje izgrađeni objekat na primorju? Njegove funkcije na Univerzitetu? Nema dileme, slučajni premijer podnio je ogromnu žrtvu tokom vlasti Demokratske partije socijalista i bio više nego ugrožen.
Slučajni premijeru, probajte da počnete da radite nešto. Dosta je žalopojki i izigravanja ucvijeljene žrtve. Vi to nijeste – naprotiv, Vama je tokom svih prošlih godina bilo sasvim dobro u ovozemaljskom životu.
Za početak, počnite da razmišljate. Nekad je i to dobro. Naročito kad znate da uskoro dolazi dan kada ćete biti suočeni sa odsustvom podrške u Skupštini.
Aleksandar Bogdanović, generalni sekretar DPS Crne Gore
