Mitropolit Amfilohije je odavno poznat kao crkveni velikodostojnik sklon olakom prekrajanju istorijskih činjenica, svojatanju i unižavanju crnogorske istorije. U tom cilju pravi izlete i u ekonomiju. Ko je mogao očekivati da će on žaliti za komunizmom i za socijalističkim preduzećima, samo zato da bi mu i to poslužilo za kompromitaciju naše današnje države. Kao da su se procesi tranzicije dogodili jedino u Crnoj Gori. Ali nam to nije tema, već jučerašnji njegov osvrt u manastiru Ćelija piperska na Podgoričku skupštinu, koja je za njega „znamenita“. I tvrdnju da su „neki ispunjeni takvih duhom bezbožnika govorili kako treba da se izbace te kosti svetog Vasilija Ostroškoga i svetoga Petra Cetinjskog i druge svete mošti“, i da se „iz te grupacije koja je tako govorila rodila Komunistička partija…“. Ne propušta priliku da pomene žrtvu mitropolita Joanikija, i da uveća broj sveštenika koji su krajem Drugog svjetskog rata s njim stradali ne zato što su bili sveštenici, već zato što su bili kolaboranti, koji su odstupali zajedno sa ostalim četnicima, pokušavajući da nađu spas na teritoriji Hitlerovog Trećeg Rajha.
A šta je još stvarna istina koju Amfilohije prećutkuje? Na Podgoričkoj skupštini koja je za Amfilohija znamenita niko nije pominjao ni Svetog Vasilija, ni Svetog Petra Cetinjskog. Svetogrđe o kojem govori, i unižavanje ovih crnogorskih svetaca počinili su srpski oficiri i pristalice bezuslovnog ujedinjenja u Nikšiću decembra 1918. Tada su sahranili tri kovčega. Na dva su bila napisana imena Svetog Petra i Svetog Vasilija, a na trećem je bila crnogorska kruna. Umjesto pravoslavnog običaja da se grobovi preliju vinom i uljem, po njima su urinirali srpski oficiri. I to su posljedice njegove znamenite Podgoričke skupštine. Podaci o ovom nečuvenom vandalizmu, kojim se i simbolički htjelo pokazati da više nema ni crnogorske države ni crnogorske crkve, objavljeni su u publikaciji crnogorske emigrantske Vlade 1921. To što Amfilohije izmišlja nakon više od jednog vijeka od tog sramotnog događaja, počinila je ona strana čiji je on idejni i politički nasljednik, i oficiri države kojoj bi on opet da pripoji Crnu Goru.
Demokratska partija socijalista Crne Gore
