Rektor Cetinjske bogoslovije Gojko Perović
svakodnevno nastupa po regionalnim medijima u pokušajima da proteste Srpske
pravoslavne crkve u Crnoj Gori prikaže kao miroljubive vjerske litije protiv
Zakona o slobodi vjeroispovijesti i pravnog položaja vjerskih zajednica. U tim
uzaludnim nastojanjima, Perovićeva uloga odavno je izgubila svoj vjerski smisao
i sad se već “otac Gojko” nalazi u estradno – političkim vodama, koje
nijesu prirodno okruženje za svještena lica i crkvu.
“Blago lice” Srpske pravoslavne crkve,
projektovano za onu ciljnu grupu kojima su teško podnošljivi svještenici poput
Velibora Džomića, otvorenog pristalice četničke ideologije, sve teže uspijeva
da se kontroliše i ostane fokusiran na svoju ulogu. Tako se izjavama o nekakvoj
navodno neposlušnoj crnogorskoj vojsci i srpskom karakteru crnogorske države,
izrečenim u intervjuu na Radio-televiziji Republike Srpske, do kraja razotkrio.
Mali pad koncetracije ovog blagoglagoljivog svještenika otkrio je ono što
očigledno više ni Srpska pravoslavna crkva ne skriva: da se ova pobuna,
zamaskirana tobožnjim zakonodavnim pitanjem, zapravo vodi za uspostavljanje
teokratske, posrbljene Crne Gore, koja bi bila jedina prihvatljiva i po mjeri
rektora Cetinjske bogoslovije i njemu nadređenih.
Očigledno je da su njegovi zajednički sjednici po
podgoričkim kafanama, sa liderima
Demokratskog fronta, dali rezultata. Jer retorika koju je od tada počeo
Perović da koristi jako liči na onu kojom se lideri ovog političkog pokreta
služe, s tim što se oni za razliku od oca Gojka ne skrivaju iza crkvene mantije
u pokušaju da zamaskiraju svoje zle namjere već to rade vrlo otvoreno i
transparentno.
Miloš Nikolić, portparol Demokratske partije
socijalista Crne Gore
