Posljednjih 10 godina u Crnoj Gori, svaka izborna provjera na državnom nivou se karakteriše kao istorijska prekretnica. To je nevolja Crne Gore, prouzrokovana neskrivenom namjerom opozicije da eventualni pozitivan rezultat na izborima pretvori ujedno u prvi korak ka reviziji savremenog istorijskog kursa Crne Gore.
Onaj koji takve težnje i ne skriva, Demokratski front uspio je kandidovanjem Bojanića da ostvari dva svoja politička cilja: da dijelu opozicije za kandidata nametne klasičnog reprezenta Mandićeve i Kneževićeve politike i istovremeno, da ionako propali pokušaj ujedinjenja samozvane građanske opozicije, pretvori u farsu. Svojim likom i djelom – govorima na rušilačkim protestima, učešćem u vandalskom performansu spaljivanja zastave Alijanse, jasnim anti NATO stavom, simbiozom sa DF na izborima 2016 na listi Mi ili On – Bojanić je lako pobijedio na internom konkursu za DF –ovog idealnog kandidata.
U ovoj ad hoc formiranoj koaliciji okupljenoj oko predsjedničkog kandidata, jedna grupa, i to ova Mandićeva, otvoreno propagira rušenje tekovina moderne Crne Gore i njen nestanak. Druga, ovu namjeru pokušava zamaskirati pričom da je ta tema, svima jasna i stalno aktuelna, zapravo prevaziđena. Takvim licemjernim stavom oni zapravo saučestvuju u DF-ovim naporima. I zato opravdamo sumnjamo da je najmanji zajednički imenilac njihove novoformirane koalicije, zapravo taj destruktivni odnos prema Crnoj Gori i svemu što čini njen identitet.
Nikola Rakočević, poslanik Demokratske partije socijalista u Skupštini Crne Gore
