Miodrag Lekić ne krije svoju ozlojeđenost što se njegove karijerističke ambicije već decenijama ne poklapaju sa političkom realnošću, i iz nekog razloga kao krivca za taj raskorak njegovih želja i okolnosti, fokusira predsjednika Mila Đukanovića.
Lekićevi lični animoziteti, navode ga da se služi neistinama i klevetama. Tako je njegova izjava u kojoj kaže kako je predsjednik Crne Gore slao neka pisma stranim državama povodom naimenovanja ambasadora – potpuna izmišljotina. Samouvjerenost i arogancija sa kojom je nastupio poslanik Lekić, ravna je veličini neistine koju je juče saopštio na jednom provladinom mediju. Za gospodina Lekića – da se ne bi više kompromitovao u javnosti, i bio u funkciji spinera intriga – kao i za dio javnosti koji je možda doveden u zabludu ovakvim manipulacijama, napominjemo da nije tačno da je predsjednik slao pisma bilo kojoj državi u vezi sa agremanima ambasadora.
O pokušaju netransparentnog postupanja Vlade odnosno MVP, i kršenju procedure i dobre prakse u procesu imenovanja ambasadora, domaća i međunarodna javnost je informisana putem javnog saopštenja. I to je činjenica koju je i prije nekoliko mjeseci saopštila i savjetnica predsjednika, samo gospodin Lekić to nije pratio ili ne zna.
Kao bivši diplomata i trenutni predsjednik Odbora za međunarodne odnose i iseljenike, Lekić bi trebalo da barata činjenicama u vezi sa pomenutom temom, da razlikuje pismo šefa države od javnog saopštenja, a ne da samouvjereno i arogantno saopštava neistine. Ipak, ako mu je promaklo, opravdanje ima u okolnosti da je tih dana, u vrijeme dok je ova tema bila aktuelna u parlamentu a tim povodom se oglašavao i Kabinet predsjednika, gospodin Lekić, u javnosti slovio za potencijalnog novog premijera kandidovanog od strane Demokratskog fronta. U takvim okolnostima, nadomak zadovoljenja svojih višedecenijskih ambicija, vjerujemo da mu je pažnja za pitanja vanjske politike malo popustila.
Miloš Nikolić, portparol i poslanik DPS-a u Skupštini Crne Gore
