Čitajući konfuzno saopštenje GP URA, ostaje nejasno gdje su Abazovićevi puleni uočili širenje netrpeljivosti od strane predsjednika Đukanovića budući da taj elemenat apsolutno ne postoji. Ipak, ono što je lako uočljivo je činjenica da predsjednik URA Dritan Abazović tendenciozno, konstantno i sa patološkom dozom uživanja proizvodi mržnju i pokušava da polarizuje crnogorsko društvo, forsiranjem tema koje nemaju nikakve veze sa evropskom agendom, za čije sprovođenje je dobio mandat od Demokratske partije socijalista.
Zbog čega se Abazović odlučio da gazi Ustav, zakone, da zadovoljava interese druge države i SPC, zbog čega smatra da su njegovi drugovi koji su pravosnažno osuđivani za teško ubistvo u pokušaju i nanošenje teških tjelesnih povreda idealni kandidati za najviše funkcije u sektoru bezbjednosti, te zašto kompromituje pravosudne organe i vrši pritisak na njih – to je pitanje na koje će u budućnosti morati da da odgovore. Ono što ipak, već danas možemo da potvrdimo kao činjenicu, je da Abazović pati od teškog gubitka osjećaja za realnost i nepodnošljive lakoće izdaje, koja ga očito motiviše na sve gore navedene nerazumne poteze.
A kako URA i njen predsjednik zamišljaju borbu protiv organizovanog kriminala, najbolje svjedoči saopštenje u kojem su nesvjesni svoje gluposti ili opijeni lažnim osjećajem moći, nedavno otvoreno priznali da im je ambicija da uzurpiraju funkcije tužioca i sudija. Kada se na to doda još i tvrdnja bivšeg SDT da su čelnici prethodne Vlade, u kojoj je Abazović bio potpredsjednik, imali spiskove za hapšenje i da su očekivali od njega da sprovodi njihove zamisli koga treba lišiti slobode, onda je jasno kakva je uloga URA i Abazovića u borbi protiv kriminala i korupcije.
Na kraju, svako je kovač svoje političke sudbine, i Abazović o tome treba da razmišlja kada povlači poteze koji su iracionalni i suprotni interesu Crne Gore. Nesporno je činjenica da će Mila Đukanovića istorija pamtiti kao političara koji je sačuvao Crnu Goru od ratnih razaranja, povratio ekonomsku samostalnost, obnovio državnu nezavisnost, predvodio politiku koja je dovela do članstva u NATO i na korak od EU. Abazovića će, sva je prilika, istorija upamtiti kao bespogovornog sljedbenika tuđih interesa i kao nekog ko je zbog takvih motiva privremeno zaustavio evropski put Crne Gore. I to je to – što bi rekao premijer, kako voli narcisoidni mali Napoleon da sebe zove u trećem licu jednine.
Miloš Nikolić, portparol i poslanik DPS-a u Skupštini Crne Gore
