Na kraju neobične izborne kampanje, čiji je tok odredila pandemija koronavirusa, situacija uoči izborne ćutnje i izbornog dana, sasvim je uobičajena. Demokratska partija socijalista, sa ostalim proevropskim snagama je pred još jednom sigurnom pobjedom 30. avgusta. U opozicionom krilu, sve po starom – bije se bitka za liderstvo.
Istina, novo je to što su protiv Crne Gore mobilisane ne samo sve unutrašnje snage, nego i to što tako otvorene podrške iz Srbije nije bilo ni u vrijeme Miloševića. Nikad državni i tabloidni srpski mediji nijesu tako unisono bili upotrijebljeni protiv Crne Gore, niti je ikad ranije Srpska pravoslavna crkva bila tako uključena u izborni proces. Ustvari, ona je glavni opozicioni akter, ona je demijurg njihove taktike i strategije. Beogradska koalicija „Za budućnost Crne Gore“, formirana uz blagoslov crkve, sa anonimnim nosiocem liste Krivokapićem počela je i završila kampanju u okrilju manastira. Bez obzira što lidera Demokratskog fronta glumi anonimni profesor, koji misli da će svojom blagoglagoljivom retorikom i zaklinjanjem u Crnu Goru, podsjećajući tako na bajku o Crvenkapici, uspjeti da prevari dio crnogorskog biračkog tijela. Pokazuje se da je on tu samo epizodista, u crkvenoj režiji. U istom kolu su i Demokrate, koji su nazivom liste promašili temu, jer identitetska pitanja u kampanji nijesu bila na dnevnom redu. Sinoćnje predstavljanje lista na Javnom servisu, još jednom je potvrdilo da je URA treća kolona opozicionog bloka, ustvari razotkrivena peta kolona.
Bez obzira na sve, čini se da za građane Crne Gore izbor nikada nije bio lakši. Većinska Crna Gora će još jednom u nedjelju 30. avgusta pružiti podršku našem evropskom kursu, očuvanju stabilnosti zemlje, jačanju multietničkog sklada i njenog ekonomskog i demokratskog razvoja.
Demokratska partija socijalista Crne Gore
