Medijska najava opozicione koalicije “Ne damo svetinje” je očekivan i poznat scenario. Neko bi taj scenario nazvao “koalicija sve ili ništa”, dok u realnosti predstavlja pojas za spašavanje “davljeničkoj” politici opozicije. Ovaj politički manevar, zaogrnut barjakom „duhovnosti“, posljednje je utočište destruktivnih opozicionih partija pred još jedan izborni brodolom na redovnim parlamentarnim izborima.
Već sedmicama opozicionari sami razotkrivaju političku suštinu „litija“, jasno i nedvosmisleno saopštavajući da je riječ o protestima protiv vlasti, a ne nikako o „odbrani svetinja“. Za to vrijeme, SPC stidljivo pokušava da se „odbrani“ od takvog razotkrivanja, dajući time zapravo blagoslov opoziciji da „litije“ politički legitimiše. Jedino na što SPC nije računala je opoziciona destrukcija prema svemu, pa čak i jednih prema drugima, što je siguran recept za propast njihove zajedničke ideje o uništenju Crne Gore. Njihovo manipulisanje vjerskim osjećanjima građana ni u ovom slučaju nije presedan, čime nedvosmisleno priznaju da su kao politički lideri bespomoćni i bez pravih političkih argumenata.
Ono što je sigurno – najveći gubitnik u priči o „Ne damo svetinje“, kao i u njihovoj igranci sa poglavarima SPC, biće isključivo Mitropolija crnogorsko-primorska. Ne postoji niko na svijetu, ko je imao posla sa DF družinom, a da je ostvario i najmanju pobjedu. Šta više suprotno: decenije gubitničkog staža, uvjeravaju nas da nije problem u formi nego suštini. Odnosno, ma kojim imenom se zvali, od “Mi ili on“ do “Ne damo svetinje” – njihova destruktivna politika davno je poražena.
Zato će u finalnoj političkoj utakmici, na jesen, pod bilo kojim nazivom koalicije nastupali – ubjedljivo izgubiti. Ne vrijedi im što se drže o svešteničke mantije, ne može se pobijediti suverena, građanska, demokratska, multietnička i ekonomski razvijena Crna Gora.
Nikola Divanović, poslanik DPS-a u Skupštini Crne Gore
