U jeku predizborne kampanje, Žabljačani su imali priliku da se upoznaju i sa ponudom političkog subjekta, sastavljenog od bivših aktivista različitih partija, dominantno onih koji danas tvore državnu vlast.
Zbog toga, konačni utisak je da je promocija izborne liste “Durmitorska inicijativa” kao događaj pokušaja afirmacije ličnih ambicija, sujeta i, nadasve, ličnih biznis-projekata, rijetkih koji se nijesu okoristili o državni budžet nakon “osvježenja”, pa realizaciju tog cilja traže na Žabljaku, predstavljajući lične biznise, kao projekte od javnog značaja.
Opservacijom biografija činilaca ove liste, uz poseban fokus na profesionalna ostvarenja, zaključuje se da kandidati gotovo da nemaju iskustva u domenu svojih zanimanja, a kamoli zapaženih rezultata. Stoga, stiče se utisak da je ova lista još jedan eksperimentalni projekat, poput onoga koji je Crnu Goru doveo do ivice društvene i ekonomske propasti.
Svaku sumnju u ovu tvrdnju otklonila su obraćanja pojedinih kandidata. U prilog tome govori izlaganje profesora sociologije, koji, ne razumijevajući politički sistem Crne Gore, otkrivajući nedostatak vizije i ideje razvoja Žabljaka, ističe da progres našeg grada biva uslovljen izostankom Žabljačana na važnim državnim fukcijama.
U duhu političkih i logičkih besmislica, nastavlja i doktor veterine, koji nam nudi statistički neupotrebljive podatke o sitnoj stoci, upoređujući podatke u dva različita društvena uređenja u vremenskom rasponu od šezdeset godina.
Ipak, kao izraz najizraženijeg političkog i društvenog sunovrata, ističe se još jedan segment izbornog programa ove liste — gradski trg.
Naime, iako, uz najniže primjenjive parametre, likovno-arhitektonsko rješenje može biti prijemčivo, urbanističko-arhitektonsko je apsolutno neprihvatljivo, te podložno brojnim kritikama, kroz stručne analize.
No, pored neodrživosti ovog rješenja, ono što šokira u društveno-političkom kontekstu je spomenik Vojvodi Momčilu, po kojem prezenteri planiraju nazvati gradski trg.
Ovaj prijedlog utoliko je neprihvatljiviji što je riječ o ličnosti koju pamti samo narodna epska poezija, te svoje utemeljenje ovaj prijedlog ne nalazi u nesumnjivim istorijskim izvorima.
Taj prijedlog najbolje i govori šta Žabljačanima nudi ova lista — mit, legende i utopije. Dakle, ova lista predstavlja politički kontinuitet ustaljenog manira, propagiranog od strane odlazećeg premijera, koji svoju svrhu nalazi u propagiranju tuđih interesa, kulture i upliva.
Mnogi mitovi i legende su u opticaju ovih godina. Takvim trendom proizvodnje mitova i legendi zaboravićemo sve zapisano u realnom vremenu.
O lokal-patriotizmu i dobronamjernosti naše političke konkurencije govori to da se nijesu sjetile da predlože ime budućeg trga „Trg Petog durmitorskog bataljona“ ili „Partizanska bolnica“, prepuštajući se vrlo popularnoj negaciji svega što antifašizam znači durmitorskom području, koja ima za cilj potiranje i relativizaciju Narodno-oslobodilačke borbe i svih simbola toga vremena, koje Žabljak čine slavnim i prkosnim.
Na kraju, vjerujemo da ovim potezom ova grupa profitera i marioneta tuđih politika, sebe diskvalifikuju čak kao eventualni izbor časnih Durmitoraca, makar iz onih familija čiji su pali članovi ispisani na zidu spomenika nešto iznad Trga, jer nema tog lažnog lokal-patriotizma i aktivizma kojim se može sakriti prava namjera revizionizma i negacije antifasizma.
No, umjesto negacije antifašizma, naši sugrađani negiraće postojanje šanse ovih političkih štetočina da čine političku zbilju našeg grada.
Marko Božović, nosilac izborne liste “Prava stvar, Koalicija Radimo i razvijamo Žabljak”