Nije epohalno otkriće da se samozvani Čerčil crnogorske politike i predsjednik stranke u nestajanju Ranko Krivokapić otkačio od stvarnosti, međutim, smetnje u percepciji sopstvenog značaja bivšeg predsjednika Skupštine sve više poprimaju obrise političke šizofrenije. Nakon propalog pokušaja da sebe inauguriše u proruskog premijera i kraha kandidature za proevropskog predsjednika države, definitivnu propast doživio je i Krivokapićev pokušaj da se sa ivice cenzusa, nametne za lidera takozvane građanske opozicije. Prepoznat kao politički parazit koji se nakači na neuporedivo jačeg od sebe, pa tako opstaje dok ne nađe novog “domaćina”, predsjednik SDP-a nastavlja da crta mapu puta kolegama iz opozicije, preporučujući im bojkot predsjedničkih izbora, pritom previđajući okolnost da političko vjerolomstvo SDP-og kalibra, više niko ne želi uz sebe. Tačku na gubitak političkog identiteta, predsjednik SDP-a je stavio najnovijim ocjenama o “nazadnim snagama nacionalizma iz DF-a”, sa kojima je, prije samo godinu dana najavljivao formiranje Vlade. Tada “ugledni parlamentarci”, trebalo je da mu posluže kao izvođači prljavih radova koji će ga dovesti na vlast i dodatno napumpati njegov prenapumpani ego trip.
Umišljajna veličina Ranka Krivokapića nastala je kao posljedica okolnosti da je 13 godina crpio institucionalni autoritet zahvaljujući političkoj snazi izborne liste, koju je predvodio uvijek jedan isti čovjek. Krivokapića nigdje nije bilo u naslovu te liste i svoju političku poziciju dugovao je isključivo Milu Đukanoviću i DPS-u. Stoga ne iznenađuje njegova ekspresna amnezija, uzrokovana gubitkom funkcije. Kad se tome doda da je predsjednik SDP-a bio siguran da je u pravom trenutku skočio na drugu političku obalu, spreman da posljednju dionicu NATO puta osvaja u najavljenoj Vladi sa “uglednim parlamentarcima” iz DF-a, manipulativno stvarajući utisak kod onih koje je zaveo da to neće ugroziti ulazak u Alijansu, onda Krivokapićeva frustracija mora biti bolna, i sa te strane ga treba razumjeti.
Međutim, jedno parče beščasća naći će svoje mjesto na vrhu liste posrnuća u ukupnoj političkoj istoriji Crne Gore: još odzvanja vapaj bivšeg predsjednika Parlamenta, koji je nakon neuspjelog puča i odlaska u opoziciju, tražio da zadrži rukovodeću ulogu u Skupštini. Aferim Emerituse!
A takav kakav je, čak 13 godina je proveo na čelu crnogorske Skupštine, najduže u njenoj višestranačkoj i jednopartijskoj istoriji. Pa ipak, možda nije sve izgubljeno za Ranka. Za početak bi pomoglo, kada bi medijski pomagači koji vode brigu o očuvanju Krivokapićeve iluzije o soptvenom značaju, prodrmusali predsjednika SDP-a i suptilno mu saopštili da se okane sanjarenja o funkcijama i da počne da dolazi na posao. U suprotnom, blizu je dan kada će aktuelni predsjednik SDP-a zaustavljati ljude po ulici govoreći im: “Sjećate li me se, ja sam Ranko, nekad sam bio predśednik Emeritus PS OEBS-a“.
Andrija Nikolić, poslanik Demokratske partije socijalista u Skupštini Crne Gore
